Het duurde even voordat ik een onderwerp kon kiezen om over te schrijven. Niet dat ik zonder inspiratie zit want dat heb ik genoeg, maar waar begin ik en wat is voor de lezer interessant?
Laat ik beginnen bij een paar maanden terug, net na de intelligente lockdown.
Mijn agenda stroomde al snel vol met afspraken, en de eerste weken voelde ik me enthousiast en blij. Maar dat zwakte al snel af en ik bleef in een soort depressie hangen, dat gevoel dat je op zoek bent naar een antwoord. Een antwoord op een vraag die niemand begrijpt. Heel vermoeiend.
Een oud collega kwam naar mijn praktijk en deelde een ervaring die ze had. Ze was naar een paardencoach geweest en dat had haar veel gebracht. Ik was eerst niet echt onder de indruk omdat ik weet wat zo’n sessie inhoud en hoe het werkt (het lijkt op familieopstelling en tijdlijntherapie) maar toen ze vertelde over de omgeving en de unieke locatie van het intakegesprek was ik gelijk overtuigd.
Diezelfde week maakte in een afspraak met Els. Een uurtje rijden richting Nijmegen, prachtige omgeving en ik had er zin in.
Ik rij de parkeerplaats op en een vrolijke vrouw komt mij tegemoet. Ik loop al pratend met haar mee naar de achterkant van de boerderij, ik loop langs 2 prachtige paarden en vanuit mijn ooghoeken zie ik wat mij overhaalde om een afspraak te maken, een caravan te midden van een afgezet stuk tuin (gras en wilde bloemen).
We gaan naar binnen, drinken koffie en voor ik het weet zit ik midden in een intake gesprek. Ik ben helemaal geen paardenmeisje, mijn enige ervaring met een paard is bijna 27 jaar geleden. Ik was 6 weken zwanger en we gingen met de familie van mijn man naar CenterParcs. Zijn ouders hadden een paardenritje gepland. Behalve mijn man wist nog niemand dat ik zwanger was en ik was toch wel een beetje bang voor zo’n groot paard, stel je voor dat ik eraf val en een miskraam krijg. De stalhouder beloofde mij dat ik het meest rustige paard van stal zou krijgen. Hij reed mee door de bossen zodat hij mijn paard in de gaten kon houden.
Daar ging ik dan, mijn paard als laatste in de rij, stopte bij elke blaadje, takje, plasje water en hij liep ook niet netjes in de rij op het pad. Lekker eigenwijs en tjsa..als ik toen wist dat dat allemaal een betekenis had.
We praten verder over het doel van mijn bezoek en dan gaan we naar de paarden. 2 prachtige paarden, een groot zwart paard negeert mij en hij geniet van zijn verse hooi in het zonnetje. Een iets kleiner bruin paard houdt mij in de gaten vanuit zijn ooghoeken en dat maakt mij nieuwsgierig. Om een hele leuke gezellige en vooral leerzame sessie heel kort te houden sta ik voordat ik het weet het paard een massage te geven en voelen zowel het paard als ik het thema LOSLATEN.
Omdat ik iedereen een sessie met paarden gun wil ik er verder inhoudelijk niet op ingaan, maar het effect is heel bijzonder. Op weg naar huis voel ik me leeg in de zin van opgelucht, ruimte en ik geniet van de terugreis met muziek en zonnetje.
Enkele dagen later krijg ik een telefoontje van een investeerder die huizen opkoopt in Zeeland, hij heeft belangstelling voor mijn huis in Terneuzen en we plannen een bezichtiging. In de 3 weken die volgen gaan mijn gevoelens en gedachten van blij naar verdrietig van vasthouden naar loslaten.
Dan belt hij mij op en binnen 10 minuten is er een akkoord op het bod en alles wordt in gang gezet.
Verkoop is achter de rug en de maatregelen omtrent Covid-19 worden aangescherpt waardoor ik mijn praktijk weer moet sluiten. De wenkbrauw styliste die mijn ruimte huurt in de avonduren laat ik weten dat ik op zoek ga naar een andere huurder, iemand die voor meer dagen mijn ruimte wil huren. Ze is gelijk akkoord omdat ook haar werk stil ligt, maar ze kent iemand die mijn expertise wel kan gebruiken en ze stuurt me binnen een paar dagen wat telefoonnummers. Ik neem contact op en voor ik het weet zit ik in een kennismakingsgesprek.
Ik ben aangenomen als zzp’er. Ik ga mensen begeleiden die opgenomen zijn geweest naar aanleiding van Post Traumatische StessStoornis(sen). Wat een geweldige kans. Vanwege de ernst van de klachten van deze cliënten
kan ik blijven werken en kom ik bij de ‘cursisten’ aan huis. Hier krijg ik energie van, mensen een tool geven zodat ze verder kunnen. De oorzaken zijn afschuwelijk, maar doordat ze openstaan voor alles wat maar lijkt op verbetering, vermindering van klachten, een luisterend oor, begrip, empathie kan ik mijn werk toch blijven doen.
Maar ja...hoe nu verder. De maatregelen worden strenger en mijn praktijkdeuren blijven gesloten. Omdat ik er nu vanuit ga dat mijn praktijk ook in februari gesloten blijft neem ik contact op met de verhuurder. Het is een ontspannen gesprek waar ik mijn zorgen even kan delen en voordat ik het weet geef ik aan dat ik per 1 mei 2021 uit het Huygenshuis ga.
Wellness Touch sluit haar deuren op 1 mei 2021.
Ik hang op en dacht even dat er een vreselijk huilbui naar boven zou komen. Maar alle behalve dat, ik vlieg door het huis om op te ruimen, schoon te maken, ga dansend stofzuigen, zingend de ramen zemen en voel me bevrijd.
De dagen daarna wil ik iedereen laten weten welke fantastische beslissing ik heb genomen, maar dan besef ik dat het voor mijn cliënten niet zo fantastisch is.
Hoe ga ik ze dat vertellen en wanneer...ik durf het niet, ik kan het niet.
Hopelijk krijg ik nog de mogelijkheid om ‘iedereen’ in mijn praktijk te ontvangen voor een behandeling zodat ik persoonlijk kan vertellen welke beslissing ik heb genomen.
Tot die tijd ga ik me concentreren op online workshops, het begeleiden van PTSS cliënten en wie weet komt het in me op om naar mogelijkheden te zoeken om aan huis een praktijkruimte te laten bouwen. Maar het zal zo’n vaart niet lopen, het is misschien wel praktischer om bij cliënten aan huis te komen.
Ik vertrouw op wat komen gaat